Wirtualne spotkanie z Anią Łosiak

Modlitwa – co to takiego? Jak do tego podejść? Jak się jej nauczyć? Co wnosi do naszego życia? Jaki ma wpływ na nasze myślenie? Posłuchaj, obejrzyj i przyłącz się na następny Live.

 

Zburzenie Świątyni – 16 dzień – Podróż przez Ewangelię Marka

Rozdział 13 Ewangelii Marka zawiera najdłuższe nauczanie z tej księgi. Ten fragment, ze względu na miejsce wygłoszenia nauki, nazywany jest Kazaniem na Górze.Głównym tematem tego nauczania jest los Świątyni w Jerozolimie. Jezus już wcześniej używając symboli zapowiedział, że Świątynia znalazła się pod sądem Bożym (Ew.Marka 11:12-20). Teraz mówi o tym , że destrukcja Świątyni jest już blisko.

Kluczem do zrozumienia tego czasami zawiłego fragmentu jest fakt, że Jezus używał tutaj wiele metafor, np.: w Ew. Marka 13:24 mówi, że „w owe dni, które nastaną po tej udręce, zaćmi się słońce i księżyc nie zajaśnieje swoim blaskiem”. Ten kosmiczny obraz jest symbolem socjo-politycznej zawieruchy i wielokrotnie był już w przeszłości używany przez proroków do opisania upadku  i zniszczenia wrogów Izraela (por. Ks. Izajasza 13:10; 34:4).

Ważnym jest też, aby pamiętać, że słowa tego proroctwa już się spełniły, kiedy w roku 70 naszej ery, przy najeździe wojsk rzymskich, Świątynia uległa. Prace starożytnych historyków żydowskich potwierdzają, że czas „wojen”, „fałszywych mesjaszy” i „fałszywych proroków” był charakterystyką lat tego okresu (Ew. Marka 13:7, 22). Sam Jezus mówi w Ew. Marka 13:30, że „nie przeminie to pokolenie, aż się to wszystko stanie”. Niemniej, to nie oznacza, że fragment ten nie odnosi się także do końca czasów. Jednak głównym tematem tej dyskusji jest zniszczenie  Świątyni.

Mimo że większość tego, co Pan Jezus tu opisuje, już się wypełniło, fragment ten jest wciąż dla nas aktualny. Spełnione proroctwo zniszczenia Świątyni potwierdza, że Jego słowa są prawdą, że Jezus jest, Kim powiedział: Synem Człowieczym, którego Ojciec posadził na tronie, ubrany w chwałę i moc (Ks.Daniela 7:13-14; Ew. Marka 13:26).

Po drugie, Bozy sąd nad Świątynia i jej zniszczeni jest dowodem, że Bóg sprzeciwia się wszelkim formom niesprawiedliwości, niezależnie od tego, jak bardzo wydają się być święte. Po trzecie, słowa Jezusa zapewniające, że ten, który wytrwa do końca, zbawiony będzie, dotyczą się wszystkich czasów (Ew.Marka 13:13). Na naszej drodze mogą stanąć różne problemy i zmagania, ale jeśli tylko będziemy podążać za Jezusem,  obiecuje On wieczne zwycięstwo dla tych, którzy wytrwają.

Rozważania 16 dnia

1. W Ew. Marka 13:1, jeden z uczniów zwraca się do Jezusa: „Nauczycielu, patrz, co za kamienie i co za budowle”. W tamtych czasach, Świątynia w Jeruzalem uważana była przez wielu za najpiękniejszy budynek w świecie  i dla wielu była źródłem narodowej dumy, i to do takiego stopnia, że zaczęto otaczać ją czcią większą od tej, którą oddawali Bogu. Czy jest, lub było tak w twoim swoim życiu, że większą czcią otaczałeś dary od Boga, lub przedstawiające Go symbole, niż Jego samego? Co mógłbyś zrobić, aby się upewnić, że nic nie zasłania ci tego, co Bóg ma w najwyższym poważaniu?
2. Throughout this passage, Jesus repeatedly encourages His disciples to “be on guard” because adversity could come to them at any moment (Mark 13:9, 23, 33). We may not face the same difficulties as His first disciples, but we too should be ready for whatever may come our way. How have you prepared yourself to endure as a Christ-follower through difficult and confusing days?

EWANGELIA MARKA 13

1. I gdy On wychodził ze świątyni, rzekł mu jeden z uczniów jego: Nauczycielu, patrz, co za kamienie i co za budowle. 2. A Jezus mu odrzekł: Czy widzisz te wielkie budowle? Nie zostanie kamień na kamieniu, który by nie został rozwalony. 3. A gdy siedział na Górze Oliwnej, naprzeciw świątyni, zapytali go na osobności Piotr i Jakub, i Jan, i Andrzej:
4. Powiedz nam, kiedy to nastąpi i jaki będzie znak, gdy to wszystko będzie się spełniać?
5. Wtedy Jezus zaczął do nich mówić: Baczcie, żeby was ktoś nie zwiódł. 6. Wielu przyjdzie w imieniu moim, mówiąc: Jam jest, i wielu zwiodą 7. A gdy usłyszycie o wojnach oraz wieści wojenne, nie trwóżcie się; musi się to stać, ale to jeszcze nie koniec.
8. Powstanie bowiem naród przeciwko narodowi i królestwo przeciwko królestwu
i będą miejscami trzęsienia ziemi, będzie głód. To jest początek boleści. 9. Ale wy sami miejcie się na baczności: Będą was wydawać sądom, a w synagogach będziecie bici; postawią was też przed namiestnikami i królami z mego powodu, abyście złożyli świadectwo przed nimi. 10. Lecz najpierw musi być zwiastowana ewangelia wszystkim narodom. 11. A gdy was poprowadzą, żeby was wydać, nie troszczcie się naprzód o to, co macie mówić, ale mówcie to, co wam będzie  dane w owej godzinie, albowiem nie wy jesteście tymi, którzy mówią, lecz Duch Święty. 12. I wyda na śmierć brat brata, a ojciec
syna, i powstaną dzieci przeciwko rodzicom, i przyprawią ich o śmierć. 13. I będziecie w nienawiści u wszystkich dla imienia mego; ale kto wytrwa do końca, będzie zbawiony.
14. Gdy tedy ujrzycie ohydę spustoszenia, stojącą tam, gdzie stać nie powinna – kto
czyta, niech uważa – wtedy ci, co są w Judei, niech uciekają w góry. 15. A kto jest na dachu, niech nie zstępuje na dół i nie wchodzi do środka, aby coś wziąć z domu swego.
16. A kto jest na roli, niech nie wraca, by zabrać swój płaszcz. 17. Biada też kobietom brzemiennym i karmiącym w owych dniach. 18. Módlcie się tylko, aby to nie wypadło
zimą. 19. Albowiem dni owe będą taką udręką, jakiej nie było aż dotąd od początku stworzenia, którego dokonał Bóg, i jakiej już nie będzie. 20. A jeśliby Pan nie skrócił tych dni, nie ocalałaby żadna istota, ale ze względu na wybranych, których wybrał, skrócił te dni. 21. I gdyby wam wtedy kto powiedział: Oto tu jest Chrystus, oto tam, nie wierzcie;
22. powstaną bowiem fałszywi mesjasze i fałszywi prorocy i czynić będą znaki i cuda, aby o ile można, zwieść wybranych. 23. Wy tedy baczcie: Przepowiedziałem wam wszystko. 24. Ale w owe dni, które nastaną po tej udręce, zaćmi się słońce i księżyc nie zajaśnieje swoim blaskiem, 25. i gwiazdy spadać będą z nieba, i moce niebieskie będą poruszone. 26. A wtedy ujrzą Syna Człowieczego, przychodzącego na obłokach z wielką mocą i chwałą. 27. I wówczas pośle aniołów, i zgromadzi wybranych swoich z czterech stron świata, od krańca ziemi aż po kraniec nieba. 28. A od figowego drzewa uczcie się podobieństwa: Gdy gałąź jego już mięknie i wypuszcza liście, poznajecie, że blisko jest
lato. 29. Tak i wy, gdy ujrzycie, że to się dzieje, wiedzcie, że blisko jest, już u drzwi.
30. Zaprawdę powiadam wam, że nie przeminie to pokolenie, aż się to wszystko stanie.
31. Niebo i ziemia przeminą, ale słowa moje nie przeminą. 32. Ale o tym dniu i godzinie nikt nie wie: ani aniołowie w niebie, ani Syn, tylko Ojciec. 33. Baczcie, czuwajcie; nie wiecie bowiem, kiedy ten czas nastanie. 34. Jest to tak, jak u człowieka, który odjechał, zostawił dom swój, dał władzę sługom swoim, każdemu wyznaczył jego zadanie, a odźwiernemu nakazał, aby czuwał. 35. Czuwajcie więc, bo nie wiecie, kiedy
pan domu przyjdzie: czy wieczorem, czy o północy, czy gdy kur zapieje, czy rankiem.
36. Aby gdy przyjdzie, nie zastał was śpiącymi. 37. To, co wam mówię, mówię wszystkim:
Czuwajcie!

Ludzkie tradycje, a Boże przykazania – 9 dzień – Podróż przez Ewangelię Marka

Dzisiaj czytamy, jak Jezus ponownie wszedł w zatarg z faryzeuszami i uczonymi w Piśmie.  Jak już wcześniej czytaliśmy, oskarżali Go oni o  bluźnierstwo, jadanie z grzesznikami, nie przestrzeganie postu, łamanie szabatu i wypędzanie demonów mocą szatana (Ew.Marka 2:6, 16, 18, 24; 3:2, 22). Teraz doszło nowe oskarżenie. Widząc, że uczniowie Jezusa zasiadli do posiłku bez rytualnego umywania rąk, zapytali: „: Dlaczego twoi uczniowie nie postępują według nauki starszych, ale jedzą chleb nie umytymi rękami?” (Ew.Marka 7:5).

Aby w pełni zrozumieć zaistniałą sytuację, musimy poznać ówczesne tradycje religijne.W stuleciach przed Jezusem, nauczyciele ideologii faryzeuszy utworzyli skomplikowany system praktyk religijnych i przepisów, które poważane były na równi z Pismem Świętym, a ich celem było nakreślenie wyraźnych granic wokół prawa judaistycznego tak, aby nikt, nawet przez przypadek nie mógł go złamać. W niektórych przypadkach te przepisy pomagały ludziom zrozumieć biblijne prawa, ale czasami funkcjonowały one na zasadzie uzupełnienia do prawa biblijnego. Tak było też w przypadku umywania rąk. Pismo Starego Testamentu zawiera tylko jedno prawo dotyczące rytualnego obmywania rąk, ale żydowska Miszna (zapis dodatkowych przepisów) zawiera więcej przepisów o myciu rąk, niż Biblia zasad całego Prawa Przymierza (Ks. Wyjścia 20:1-23:33).

Jezus mógł wytknąć swoim oskarżycielom, że ich nieskończenie długa lista przepisów, zamiast podtrzymywać, to podważa Prawo. Jedyna w Prawie Boża instrukcja o obmywaniu rąk odnosiła się tylko do biorących udział w świętym posiłku kapłanów (Ks.Wyjścia 30:17-21). Wszędzie indziej w Piśmie, Bóg pozwala zwykłym ludziom jeść pokarm niezależnie od stanu czystości ich rąk (5 Mojżeszowa 12:15, 22; 15:22). Uczniowie nie robili więc nic złego. Ale ponieważ to już po raz siódmy rzucono oskarżenie na Jezusa, nie patyczkuje się już z nimi: „Przykazania Boże zaniedbujecie, a ludzkiej nauki się trzymacie” (Ew.Marka 7:8).

Dzisiaj, my też tworzymy własne tradycje i przepisy. Nie wszystkie są złe, ale musimy być ostrożni, żeby nie przykładać do nich tak dużej wagi, że zupełnie zapomnimy, co tak naprawdę pochodzi od Boga, a co nie. Kiedy zapomnimy o oryginalnym celu Bożych przykazań, możemy zacząć nieświadomie je podważać, zamiast chronić.

Rozważania 9 dnia

1. W Księdze Wyjścia 33:19-34:7, Bóg objawia Mojżeszowi swoje Imię i  swoją chwałę, kiedy przechodzi obok niego. W Ew. Marka 6:48-50, Jezus w podobny sposób postanawia przejść obok swoich uczniów, i przedstawia się im podając swoje Imię „Ja Jestem”. Czego dowiadujemy się z tej historii o Jezusie? Dlaczego ta sytuacja powinna była dodać uczniom odwagi?
2. W Ew. Marka 7:6-7, Jezus cytuje Izajasza 29:13, pokazując, że jego oskarżyciele byli podobni do mieszkańców Jeruzalem z czasów Izajasza. Obie grupy dawały pozory wiernych Bogu, ale ich serce było daleko od Boga. A jaki jest stan twojego serca? Czy bardziej troszczysz się o to, jak inni ciebie widzą, czy też, jak przed Bogiem wygląda twoje serce  ?

Ewangelia Marka 6:45 – 7:23

45. I zaraz kazał uczniom swoim wsiąść do łodzi i wyprzedzić go na drugą stronę
w kierunku Betsaidy, podczas gdy On sam odprawiał lud. 46. A gdy ich odprawił, odszedł na górę, aby się modlić. 47. A gdy nastał wieczór, łódź była na pełnym morzu, a On sam był na lądzie. 48. A ujrzawszy, że są utrudzeni wiosłowaniem, bo mieli wiatr przeciwny, około czwartej straży nocnej przyszedł do nich, krocząc po morzu, i chciał ich wyminąć.
49. Ale oni, ujrzawszy go, chodzącego po morzu, mniemali, że to zjawa, i krzyknęli, 50. bo wszyscy go widzieli i przelękli się. A On zaraz przemówił do nich tymi słowy: Ufajcie, Jam jest, nie bójcie się. 51. I wszedł do nich do łodzi, i wiatr ustał; a oni byli wstrząśnięci do głębi. 52. Nie rozumieli bowiem cudu z chlebami, gdyż serce ich było nieczułe.
53. A gdy się przeprawili na drugą stronę, przyszli do ziemi Genezaret i przybili do
brzegu. 54. A gdy wyszli z łodzi, zaraz go poznali. 55. I rozbiegli się po całej tej krainie, i poczęli na łożach znosić chorych tam, gdzie, jak słyszeli, przebywał. 56. A gdziekolwiek przyszedł do wsi albo do miast, albo do osad, kładli chorych na placach i prosili go, by się mogli dotknąć choćby kraju szaty jego; a ci, którzy się go dotknęli, zostali uzdrowieni. 

7

I zgromadzili się wokół niego faryzeusze i niektórzy z uczonych w Piśmie, którzy przybyli z Jerozolimy. 2. A gdy ujrzeli, że niektórzy z uczniów jego jedli chleb nieczystymi rękami, to znaczy nie umytymi – 3. albowiem faryzeusze i wszyscy Żydzi zachowują naukę starszych i nie jedzą, jeśli przedtem nie umyją starannie rąk, 4. i po powrocie z rynku, jeśli się nie umyją, nie jedzą; ponadto wiele innych zwyczajów przyjęli i zachowują je, jak to: obmywanie kielichów i dzbanów, i miednic – 5. zapytywali go tedy faryzeusze i uczeni w Piśmie: Dlaczego twoi uczniowie nie postępują według nauki starszych, ale jedzą chleb nie umytymi rękami? 6. On zaś rzekł im: Dobrze Izajasz prorokował o was, obłudnikach, jak napisano: Lud ten czci mnie wargami, ale serce ich
daleko jest ode mnie. 7. Daremnie mi jednak cześć oddają, głosząc nauki, które są nakazami ludzkimi. 8. Przykazania Boże zaniedbujecie, a ludzkiej nauki się trzymacie.
9. I mówił im: Chytrze uchylacie przykazanie Boże, aby naukę swoją zachować. 10. Albowiem Mojżesz rzekł: Czcij ojca swego i matkę swoją; oraz: Kto złorzeczy
ojcu lub matce, niech śmierć poniesie. 11. Wy zaś mówicie: Jeśliby człowiek
rzekł ojcu albo matce: Korban, to znaczy: To, co się tobie ode mnie jako pomoc należy, jest darem na ofiarę, 12. już nie pozwalacie mu nic więcej uczynić dla ojca czy matki;
13. tak unieważniacie słowo Boże przez swoją naukę, którą przekazujecie dalej; i
wiele tym podobnych rzeczy czynicie. 14. I znowu przywołał lud, i rzekł do nich:
Słuchajcie mnie wszyscy i zrozumiejcie! 15. Nie masz nic na zewnątrz poza człowiekiem, co by wchodząc w niego, mogło go skalać, lecz to, co wychodzi z człowieka, to kala człowieka. 16. Jeśli kto ma uszy do słuchania, niechaj słucha. 17. A gdy opuścił lud i wszedł do domu, pytali go uczniowie jego o tę przypowieść. 18. I rzekł im: Tak więc i wy jesteście niepojętni? Nie rozumiecie, że wszystko, co z zewnątrz wchodzi do człowieka, nie może go kalać. 19. Bo nie wchodzi do jego serca, lecz do żołądka, i wychodzi na zewnątrz, oczyszczając wszystkie pokarmy. 20. Mówił bowiem: To, co wychodzi z człowieka, to kala człowieka. 21. Albowiem z wnętrza, z serca ludzkiego pochodzą złe myśli, wszeteczeństwa, kradzieże, morderstwa, 22. cudzołóstwo, chciwość, złość, podstęp, lubieżność, zawiść, bluźnierstwo, pycha, głupota; 23. wszystko to złe pochodzi z wewnątrz i kala człowieka.