List do Rzymian – 4 rozdział

List do Rzymian – rozdział 4

• Wersety 1 – 5 Abraham był usprawiedliwiony z Bożej Łaski przez wiarę, a nie jego uczynki

1. Abraham uwierzył Bogu, a On poczytał mu to za usprawiedliwienie – Księga Rodzaju 15:6
2. Adam i Ewa z powodu niedowiary opuścić musieli ogród Edenu (który wtedy był miejscem objawionej dla nich Bożej łaski)
3. „oto człowiek niesprawiedliwy nie zazna spokoju duszy, ale sprawiedliwy z wiary żyć będzie” – Habakuk 2:4

• Wersety 6-8 Dawid został usprawiedliwiony z wiary w Bożą łaskę i miłosierdzie

1. „Błogosławiony ten, któremu odpuszczono występek, którego grzech został zakryty. Błogosławiony człowiek, któremu Pan nie poczytuje winy, a w duchu jego nie ma obłudy” – Psalm 32:1-2
2. „Przywróć mi radość z wybawienia Twego i wesprzyj mnie duchem ochoczym” – Psalm 51:14

• Wersety 9 – 12 Abraham został usprawiedliwiony zanim Prawo było dane i zanim Izrael został ustanowiony

1. Abraham był usprawiedliwiony z wiary przed i po tym, jak obrzezanie było ustanowione jako tylko znak
2. 10 przykazań było dane ludziom 430 lat po tym, jak Abraham żył z wiary w Boga
3. Pisma Starego Testamentu były spisane około 500 lat po Abrahamie
4. Wszystkie znaki, rytuały i zewnętrzne formy uwielbienia nie dawały usprawiedliwienia, ale tylko podjęty „krok wiary”, który był tym, czym Abraham zyskał sobie przychylność Bożą

• Wersety 13 – 14 Wiara poprzedziła Prawo i obietnice były dane Abrahamowi ze względu na jego wiarę (jeśli chcesz być usprawiedliwiony według Prawa, to Wiara przestaje działać)
• Wersety 15 – 18 Wszyscy doznają usprawiedliwienia z wiary, włączając tych, którzy byli zanim nastało Prawo

1. Bóg ni pociąga ludzi do odpowiedzialności według Prawa, jeśli Prawo nie było im dane
2. Usprawiedliwienie przychodzi z Bożej łaski przez wiarę w obietnice dane Abrahamowi – Księga Rodzaju 15:6
3. Staliśmy się dziećmi według obietnicy danej Abrahamowi poprzez wiarę w Boży plan Zbawienia
4. Abraham jest duchowym ojcem wielu narodów tak, jak mu to obiecał Bóg – Księga Rodzaju 22:18

• Wersety 19 – 22 Przez wiarę Abraham oddał Bogu chwałę i zostało mu zaliczone jako sprawiedliwość

1. Abraham żył pewnością, że Bóg da jemu i Sarze syna, bez względu na to, że byli w podeszłym już wieku.
2. Abraham miał 75 lat a Sarah 65, kiedy Abraham dostał od Boga obietnicę.
3. Abraham czekał 25 lat na spełnienie, a mimo to nie zwątpił, tylko wierzył.
4. Izaak urodził się, kiedy Abraham miał 100 lat, a Sarah 90
5. Bóg uznał Abrahama za usprawiedliwionego, dzięki wierze i zaufaniu Bogu, jakie okazał Abraham

• Wersety 23 – 25 To, że Abraham dostąpił usprawiedliwienia dzięki Łasce Bożej, przez okazaną wiarę, to pokazuje, że my też możemy być sprawiedliwi w oczach Bożych przez wiarę w Tego, który wzbudził Chrystusa z martwych.

1. Ci, którzy uwierzą w Tego, który wzbudził Chrystusa z martwych, są usprawiedliwieni przed Bogiem
2. Chrystus został wydany za grzechy nasze i wzbudzony z martwych dla naszego usprawiedliwienia.

 

Wersety pomocnicze:

Hebrajczyków 11:1 „wiara jest pewnością tego, czego się spodziewamy, przeświadczeniem o tym, czego nie widzimy”

 

Galacjan 6:14 – 15

„Co zaś do mnie, niech mnie Bóg zachowa, abym miał się chlubić z czego innego, jak tylko z krzyża Pana naszego Jezusa Chrystusa, przez którego dla mnie świat jest ukrzyżowany, a ja dla świata. Albowiem ani obrzezanie, ani nieobrzezanie nic nie znaczy, lecz nowe stworzenie”.

Wirtualne spotkanie z Anią Łosiak

Modlitwa – co to takiego? Jak do tego podejść? Jak się jej nauczyć? Co wnosi do naszego życia? Jaki ma wpływ na nasze myślenie? Posłuchaj, obejrzyj i przyłącz się na następny Live.

 

Zburzenie Świątyni – 16 dzień – Podróż przez Ewangelię Marka

Rozdział 13 Ewangelii Marka zawiera najdłuższe nauczanie z tej księgi. Ten fragment, ze względu na miejsce wygłoszenia nauki, nazywany jest Kazaniem na Górze.Głównym tematem tego nauczania jest los Świątyni w Jerozolimie. Jezus już wcześniej używając symboli zapowiedział, że Świątynia znalazła się pod sądem Bożym (Ew.Marka 11:12-20). Teraz mówi o tym , że destrukcja Świątyni jest już blisko.

Kluczem do zrozumienia tego czasami zawiłego fragmentu jest fakt, że Jezus używał tutaj wiele metafor, np.: w Ew. Marka 13:24 mówi, że „w owe dni, które nastaną po tej udręce, zaćmi się słońce i księżyc nie zajaśnieje swoim blaskiem”. Ten kosmiczny obraz jest symbolem socjo-politycznej zawieruchy i wielokrotnie był już w przeszłości używany przez proroków do opisania upadku  i zniszczenia wrogów Izraela (por. Ks. Izajasza 13:10; 34:4).

Ważnym jest też, aby pamiętać, że słowa tego proroctwa już się spełniły, kiedy w roku 70 naszej ery, przy najeździe wojsk rzymskich, Świątynia uległa. Prace starożytnych historyków żydowskich potwierdzają, że czas „wojen”, „fałszywych mesjaszy” i „fałszywych proroków” był charakterystyką lat tego okresu (Ew. Marka 13:7, 22). Sam Jezus mówi w Ew. Marka 13:30, że „nie przeminie to pokolenie, aż się to wszystko stanie”. Niemniej, to nie oznacza, że fragment ten nie odnosi się także do końca czasów. Jednak głównym tematem tej dyskusji jest zniszczenie  Świątyni.

Mimo że większość tego, co Pan Jezus tu opisuje, już się wypełniło, fragment ten jest wciąż dla nas aktualny. Spełnione proroctwo zniszczenia Świątyni potwierdza, że Jego słowa są prawdą, że Jezus jest, Kim powiedział: Synem Człowieczym, którego Ojciec posadził na tronie, ubrany w chwałę i moc (Ks.Daniela 7:13-14; Ew. Marka 13:26).

Po drugie, Bozy sąd nad Świątynia i jej zniszczeni jest dowodem, że Bóg sprzeciwia się wszelkim formom niesprawiedliwości, niezależnie od tego, jak bardzo wydają się być święte. Po trzecie, słowa Jezusa zapewniające, że ten, który wytrwa do końca, zbawiony będzie, dotyczą się wszystkich czasów (Ew.Marka 13:13). Na naszej drodze mogą stanąć różne problemy i zmagania, ale jeśli tylko będziemy podążać za Jezusem,  obiecuje On wieczne zwycięstwo dla tych, którzy wytrwają.

Rozważania 16 dnia

1. W Ew. Marka 13:1, jeden z uczniów zwraca się do Jezusa: „Nauczycielu, patrz, co za kamienie i co za budowle”. W tamtych czasach, Świątynia w Jeruzalem uważana była przez wielu za najpiękniejszy budynek w świecie  i dla wielu była źródłem narodowej dumy, i to do takiego stopnia, że zaczęto otaczać ją czcią większą od tej, którą oddawali Bogu. Czy jest, lub było tak w twoim swoim życiu, że większą czcią otaczałeś dary od Boga, lub przedstawiające Go symbole, niż Jego samego? Co mógłbyś zrobić, aby się upewnić, że nic nie zasłania ci tego, co Bóg ma w najwyższym poważaniu?
2. Throughout this passage, Jesus repeatedly encourages His disciples to “be on guard” because adversity could come to them at any moment (Mark 13:9, 23, 33). We may not face the same difficulties as His first disciples, but we too should be ready for whatever may come our way. How have you prepared yourself to endure as a Christ-follower through difficult and confusing days?

EWANGELIA MARKA 13

1. I gdy On wychodził ze świątyni, rzekł mu jeden z uczniów jego: Nauczycielu, patrz, co za kamienie i co za budowle. 2. A Jezus mu odrzekł: Czy widzisz te wielkie budowle? Nie zostanie kamień na kamieniu, który by nie został rozwalony. 3. A gdy siedział na Górze Oliwnej, naprzeciw świątyni, zapytali go na osobności Piotr i Jakub, i Jan, i Andrzej:
4. Powiedz nam, kiedy to nastąpi i jaki będzie znak, gdy to wszystko będzie się spełniać?
5. Wtedy Jezus zaczął do nich mówić: Baczcie, żeby was ktoś nie zwiódł. 6. Wielu przyjdzie w imieniu moim, mówiąc: Jam jest, i wielu zwiodą 7. A gdy usłyszycie o wojnach oraz wieści wojenne, nie trwóżcie się; musi się to stać, ale to jeszcze nie koniec.
8. Powstanie bowiem naród przeciwko narodowi i królestwo przeciwko królestwu
i będą miejscami trzęsienia ziemi, będzie głód. To jest początek boleści. 9. Ale wy sami miejcie się na baczności: Będą was wydawać sądom, a w synagogach będziecie bici; postawią was też przed namiestnikami i królami z mego powodu, abyście złożyli świadectwo przed nimi. 10. Lecz najpierw musi być zwiastowana ewangelia wszystkim narodom. 11. A gdy was poprowadzą, żeby was wydać, nie troszczcie się naprzód o to, co macie mówić, ale mówcie to, co wam będzie  dane w owej godzinie, albowiem nie wy jesteście tymi, którzy mówią, lecz Duch Święty. 12. I wyda na śmierć brat brata, a ojciec
syna, i powstaną dzieci przeciwko rodzicom, i przyprawią ich o śmierć. 13. I będziecie w nienawiści u wszystkich dla imienia mego; ale kto wytrwa do końca, będzie zbawiony.
14. Gdy tedy ujrzycie ohydę spustoszenia, stojącą tam, gdzie stać nie powinna – kto
czyta, niech uważa – wtedy ci, co są w Judei, niech uciekają w góry. 15. A kto jest na dachu, niech nie zstępuje na dół i nie wchodzi do środka, aby coś wziąć z domu swego.
16. A kto jest na roli, niech nie wraca, by zabrać swój płaszcz. 17. Biada też kobietom brzemiennym i karmiącym w owych dniach. 18. Módlcie się tylko, aby to nie wypadło
zimą. 19. Albowiem dni owe będą taką udręką, jakiej nie było aż dotąd od początku stworzenia, którego dokonał Bóg, i jakiej już nie będzie. 20. A jeśliby Pan nie skrócił tych dni, nie ocalałaby żadna istota, ale ze względu na wybranych, których wybrał, skrócił te dni. 21. I gdyby wam wtedy kto powiedział: Oto tu jest Chrystus, oto tam, nie wierzcie;
22. powstaną bowiem fałszywi mesjasze i fałszywi prorocy i czynić będą znaki i cuda, aby o ile można, zwieść wybranych. 23. Wy tedy baczcie: Przepowiedziałem wam wszystko. 24. Ale w owe dni, które nastaną po tej udręce, zaćmi się słońce i księżyc nie zajaśnieje swoim blaskiem, 25. i gwiazdy spadać będą z nieba, i moce niebieskie będą poruszone. 26. A wtedy ujrzą Syna Człowieczego, przychodzącego na obłokach z wielką mocą i chwałą. 27. I wówczas pośle aniołów, i zgromadzi wybranych swoich z czterech stron świata, od krańca ziemi aż po kraniec nieba. 28. A od figowego drzewa uczcie się podobieństwa: Gdy gałąź jego już mięknie i wypuszcza liście, poznajecie, że blisko jest
lato. 29. Tak i wy, gdy ujrzycie, że to się dzieje, wiedzcie, że blisko jest, już u drzwi.
30. Zaprawdę powiadam wam, że nie przeminie to pokolenie, aż się to wszystko stanie.
31. Niebo i ziemia przeminą, ale słowa moje nie przeminą. 32. Ale o tym dniu i godzinie nikt nie wie: ani aniołowie w niebie, ani Syn, tylko Ojciec. 33. Baczcie, czuwajcie; nie wiecie bowiem, kiedy ten czas nastanie. 34. Jest to tak, jak u człowieka, który odjechał, zostawił dom swój, dał władzę sługom swoim, każdemu wyznaczył jego zadanie, a odźwiernemu nakazał, aby czuwał. 35. Czuwajcie więc, bo nie wiecie, kiedy
pan domu przyjdzie: czy wieczorem, czy o północy, czy gdy kur zapieje, czy rankiem.
36. Aby gdy przyjdzie, nie zastał was śpiącymi. 37. To, co wam mówię, mówię wszystkim:
Czuwajcie!